تقدیم به مهدی موسوی و ۱۰ مهر:
همه‌ی خاطراتِ خوب و بَدو
چمدونت یه شب میاره به یاد
جاده‌ها راه راهه تا آخر
حرفامون پخش میشه داخلِ باد
د بده: دور میشه سایه‌ی تو
از سرِ این حیاطِ خوابالو
گُلتو جا گذاشتی این بالا
کی میای پس مسافرِ کوچولو؟!
ه بده: هر کی وحشیه مث من
اهلیه وقت شعر خوندنِ تو
کلمه خیس میشه توو چشمات
زندگی، آب می‌کنه تنتو
میم بده: ماه و ابر مشترکه
واسه ما که دو نقطه‌ی دوریم
خط‌کشا رو یه روز می‌شکنیم
مرزها رو با گریه می‌شوریم
ه بده: «هیچ‌وقت» کابوسه!
غصه‌هاتو بده به دستِ نسیم
چشامون خیره مونده به راهه
مث گنجشکای نشسته روو سیم
ر بده: راهتو به ما بسپار
نباید روزِ خوب خاطره شه
جاده رو می‌کشیم دُورِ خودش
تا که برگرده شکل دایره شه
دال و ه، میم و ه و ر… رمزه!
چمدونو میاره با تو یه روز
برمی‌گردی یه روز به خونه
خونه با اینکه خونه نیست هنوز…
دیدگاهتان را بنویسید